top of page

 

Θελκτικός

Φαρδιοί γοφοί, μικρό στήθος, μικρή μύτη.

Φοράει ένα λυπημένο χαμόγελο με τα παπούτσια, αν και από καιρό σε καιρό γελάει δυνατά.

- Μάουρα, είσαι εκεί;

 

Είναι ένα μικρό τετράγωνο, στρογγυλό από πέτρα και με σταυρό της Μάλτας. Για να φτάσει σε αυτό έχει κατέβει εννέα πέτρινα σκαλοπάτια, που είναι γκρίζα και ραγισμένα σαν τον ουρανό στο βορρά. Άτυπη κατασκευή, αφού κανονικά ανεβαίνεις όταν θέλεις να προσευχηθείς.

Η Maura έχει δραπετεύσει με το αυτοκίνητο αναζητώντας κάποια γωνία μακριά από τον γνωστό της κόσμο.

Εδώ και καιρό νιώθει περίεργα και αναζητά παρόμοιες καταστάσεις. Χωρίς να το ετοιμάσω και παρορμητικά, μια τυχαία θέση στον χάρτη.

 

Και εκεί είναι, με το ερημητήριο και τη διακοσμητική του βρύση. «Πίνεται ο αγιασμός;» αναρωτιέται.

Είναι ακουμπισμένη στον κεντρικό τοίχο, καθισμένη στο πάτωμα δίπλα στη μισάνοιχτη πύλη. Η σκιά σκεπάζει τα πόδια της, κρύβοντάς την από τον εκτυφλωτικό ήλιο.

 

«Θα χρειαστώ τα γυαλιά αργότερα», επιπλήττει τον εαυτό του. «Αν δεν θυμήθηκες, δεν τα χρειάζεσαι» απαντά αμέσως.

Θέλουν να της μάθουν να μην είναι τόσο αρνητική και κάτι μαθαίνει.

Προγραμματίστε και θετικά τις σκέψεις σας.

 

- Μάουρα;

 

Ξυπνά από τον βαθύ διαλογισμό μέσω της σιωπής. Το κινητό είναι τοποθετημένο.

 

- Ναι... είμαι.

 

- Τι κάνεις... Μάουρα;

Οι φυσαλίδες του νερού χάνονται ανάμεσα στις φωνές του δρόμου. Ο ένας κάνει ποδήλατο, ένα ζευγάρι περπατά ένα λαμπραντόρ που εκλιπαρεί για ελευθερία και ένα άλλο... απλώς περπατάει.

 

Η πόλη είναι γεμάτη πρόσωπα που η Maura θα δει μόνο μία φορά το πολύ. Ένα βλέμμα διαρκεί ένα δευτερόλεπτο και μετά χάνεται στη μνήμη, όπως κάθε σταγόνα που πέφτει και ανακατεύεται στο συντριβάνι. Μια μόνο σταγόνα είναι ασήμαντη, αλλά χάρη σε αυτήν η λίμνη είναι γεμάτη.

 

Ένα αγόρι με κάτι στα χέρια του τρέχει. Σκοντάφτει. Ένα σανδάλι ξεφεύγει. Κάθεται στο πεζοδρόμιο και φοράει τα παπούτσια του τρέχοντας ξανά. Οι μικρές λεπτομέρειες συνήθως περνούν απαρατήρητες, αν και τις προσέχουμε περισσότερο όταν πρόκειται, όπως τώρα, να ανακαλυφθεί το περιβάλλον.

Η Μάουρα αναπνέει.

 

- Ψάχνω...

- Αναζητώ ένα μέλλον που με εμπνέει. Για αυτό, η καρδιά μου είναι αυτιά. Πες μου πρώτα για σένα.

📷 από το Creative Commons CC

📝 από τον Cesar Rampe

bottom of page